معنی منظومه تیموتى وایت

پیروزى بى وفایى

پیروزی بی وفایی

منظومه شمسی

داستان به زبان شعر

مجموعه اشعاری نسبتاً بلند با موضوعات گوناگون در قالب مثنوی

منظومه. [م َ م َ / م ِ] (از ع، ص، اِ) تأنیث منظوم. منظومه. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به منظوم شود. || هر چیز واقعشده در صف و قطار و در نظم. (ناظم الاطباء).
- منظومه ٔ زواهر، رشته ٔ مروارید. (ناظم الاطباء).
|| هر یک از شموس با سیارات و اقمار او. (یادداشت مرحوم دهخدا).
- منظومه ٔ شمسی، عبارت است از خورشید و عطارد و زهره و زمین و مریخ و مشتری و زحل و اورانوس و نپتون و پلوتون و اقمار سیارات و ذوات الاذنابی که در حول و حوش خورشید درحال سیر و حرکتند. (یادداشت مرحوم دهخدا).
|| هر کلام موزون و مسجع و شعر و نظم. (ناظم الاطباء). داستانها و افسانه های بلند که در قالب مثنوی به نظم درآورده باشند مانند منظومه ٔ ویس ورامین، منظومه ٔ وامق و عذرا و...
- منظومه های اهالی پسند، شعرهایی که مردمان دانامی پسندند. (ناظم الاطباء).

منظومه در فارسسی مونث منظوم: بنگرید به منظوم (اسم) مونث منظوم جمع: منظومات

انگلیسی (نور سفید) شید سپید

انگلیسی دوغاب، سفید کردن دیوارها

سیستم، مجموعه سیارات، حکایت منظوم

(ادبی) مجموعه‌ای بلند از اشعاری با موضوعات گوناگون که معمولاً در قالب مثنوی سروده شده،
(نجوم) = * منظومۀ شمسی
(صفت) [قدیمی] = منظوم
* منظومهٴ شمسی: (نجوم) مجموعه‌ای از اجرام سماوی شامل خورشید و نُه سیاره که سیارۀ زمین را نیز شامل می‌شود،

قصیده، نظام

Anlage (n), System (n)

(مَ مِ ه شَ) (اِمر.) خورشید و سیاراتی که به دورش می چرخند تشکیل منظومه شمسی را می دهند.

(بُ) [انگ.] (اِمر.) اسبابی به صورت صفحه ای سفید (از جنس پلاستیک، پشم شیشه و مانند آن) که می توان روی آن با ماژیک مخصوص آن مطلبی را نوشت که به راحتی قابل پاک کردن می باشد.

2314